“راه و رسم مربیگری” کتابی نوشته مایکل بانگای استانیر است که هفت سوال ضروری برای مربیگری موثر را ارائه می کند. این کتاب بر کمک به مدیران و رهبران تمرکز دارد تا مهارت های مربیگری خود را توسعه دهند وآن‌ها را قادر سازد تا بهترین نتیجه را از تیم خود بگیرند.
سوال اول: در ذهن شما چه می‌گذرد؟
اولین سوال مطرح شده در کتاب راه و رسم مربیگری این است که “در ذهن شما چه می گذرد؟” این سوال باز، افراد را تشویق می‌کند تا آنچه را که در مورد آن فکر می‌کنند به اشتراک بگذارند. این کار می تواند منجر به گفتگوهای سازنده‌تر شود. با شروع با این سوال، مربیان می توانند قبل از پرش به حالت حل مسئله، بینش‌هایی را در مورد آنچه که در سر یک نفر می‌گذرد، به دست آورند.
سوال دوم: و چه چیز دیگری؟
سوال دوم “و چه چیز دیگری؟” است. این سوال ساده به مربیان کمک می‌کند تا کاوش عمیق‌تری در افکار و ایده‌هایی که توسط دیگران به اشتراک گذاشته می‌شود صورت گیرد. این پرسش افراد را قادر می‌سازد عمیق‌تر فکر کنند و اغلب آن‌ها را به مسیری هدایت می‌کند که ممکن است قبلاً راجع به آن فکر نکرده بودند.
سوال سوم: چالش واقعی در اینجا برای شما چیست؟
سوال سوم “چالش واقعی در اینجا برای شما چیست؟” هدف این پرسش، شناسایی موضوع اصلی در پس‌زمینه‌ی نگرانی یا ناامیدی ابراز شده است. گاهی اوقات افراد در بیان آن مشکل دارند، بنابراین شنیدن آن از زبان شخص دیگری می تواند وضوح و جهت را به ارمغان بیاورد.
سوال چهارم: چه می خواهید؟
سوال چهارم به چگونگی دستیابی به تغییر می پردازد. “چه می خواهید؟” باعث می شود شرکت کنندگان به جای مشکلات به راه حل‌ها فکر کنند. تمرکز توجه بر نتایج، به جای تمرکز بر مسائل.
سوال پنجم: چگونه می توانم کمک کنم؟
نوبت به سوال پنجم می‌رسد. “چگونه می توانم کمک کنم؟” پشتیبانی را ارائه می دهد و در عین حال به افراد درگیر قدرت می بخشد. همچنین تمایل مربی را برای یافتن راه حلی با هم نشان می دهد.
سوال ششم: اگر به این بله می گویید، به چه چیزی نه می گویید؟
ششم، “اگر به این بله می گویید، به چه چیزی نه می گویید؟” مربیان وقتی با گزینه‌ها یا اولویت‌های زیادی روبرو می‌شوند که برای جلب توجه رقابت می‌کنند، از این استفاده می‌کنند. تصمیم‌گیری بر اساس ارزش‌ها، اهداف را محدود می‌کند و در نتیجه خستگی تصمیم را کاهش می دهد.
سوال هفتم: چه چیزی برای شما مفیدتر بود؟
در نهایت سوال ۷ وجود دارد: “چه چیزی برای شما مفیدتر بود” که فرصت بازخورد بدون تحت فشار قرار دادن کسی را فراهم می‌کند. در عین حال به مربیان اجازه می دهد مناطقی را که ممکن است نیاز به بهبود داشته باشند شناسایی کنند.
استنیر در سراسر کتاب راه و رسم مربیگری تأکید می کند که کوچینگ خوب به معنای ارائه‌ی همه پاسخ ها نیست، بلکه پرسیدن سؤالات مؤثری است که به افراد کمک می‌کند راه حل‌های خود را پیدا کنند. او همچنین بر اهمیت گوش دادن فعالانه، بدون قضاوت و همدلی تاکید می کند.
این کتاب نکات عملی را برای مربیگری در موقعیت‌های مختلف مانند جلسات انفرادی یا جلسات تیمی ارائه می‌کند. این کتاب مربیان را تشویق می کند که در ارتباطات خود مختصر و واضح باشند و در عین حال حمایت کننده و تشویق کننده باشند.
یکی از نکات کلیدی عادت مربیگری این است که کوچینگ باید به عنوان یک فرآیند مداوم و نه یک رویداد یکباره مورد بررسی قرار گیرد. مربیان باید در جهت ایجاد روابط قوی با کسانی که مربیگری می‌کنند، از طریق شناخت آن‌ها در سطح شخصی و جستجوی فرصت‌هایی برای رشد با هم در طول زمان تلاش کنند.
یکی دیگر از درس‌های ارزشمند این کتاب، تشخیص این است که گاهی اوقات کمتر، بیشتر است. نویسنده توصیه می‌کند در ابتدا بر روی تسلط بر ۱-۲ سؤال تمرکز کنید و سپس سؤالات بیشتری را به کارنامه خود اضافه کنید.
در پایان، “راه و رسم مربیگری” توصیه های عملی را برای هر کسی که به دنبال بهبود مهارت‌های مربیگری خود است، صرف نظر از سطح تجربه ارائه می دهد. هفت سوال ضروری ابزارهایی با کاربرد آسان هستند که می‌توانند به رهبران کمک کنند تا ارتباطات قوی‌تری را در تیم‌ها ایجاد کنند و در عین حال از طریق توسعه و توانمندسازی توانایی‌های حل مسئله افراد، باعث بهبود عملکرد می‌شوند. با پیروی از این دستورالعمل‌های ارائه‌شده در صفحات آن، کسب‌وکارها متوجه می‌شوند که مکالمات سازنده‌ای را انجام می‌دهند که منجر به همکاری بیشتر و همسویی با اهداف می‌شود که در نهایت موفقیت کلی کسب‌وکار را به همراه دارد.
“راه و رسم مربیگری” کتابی نوشته مایکل بانگای استانیر است که هفت سوال ضروری برای مربیگری موثر را ارائه می کند. این کتاب بر کمک به مدیران و رهبران تمرکز دارد تا مهارت های مربیگری خود را توسعه دهند وآن‌ها را قادر سازد تا بهترین نتیجه را از تیم خود بگیرند.
سوال اول: در ذهن شما چه می‌گذرد؟
اولین سوال مطرح شده در کتاب راه و رسم مربیگری این است که “در ذهن شما چه می گذرد؟” این سوال باز، افراد را تشویق می‌کند تا آنچه را که در مورد آن فکر می‌کنند به اشتراک بگذارند. این کار می تواند منجر به گفتگوهای سازنده‌تر شود. با شروع با این سوال، مربیان می توانند قبل از پرش به حالت حل مسئله، بینش‌هایی را در مورد آنچه که در سر یک نفر می‌گذرد، به دست آورند.
سوال دوم: و چه چیز دیگری؟
سوال دوم “و چه چیز دیگری؟” است. این سوال ساده به مربیان کمک می‌کند تا کاوش عمیق‌تری در افکار و ایده‌هایی که توسط دیگران به اشتراک گذاشته می‌شود صورت گیرد. این پرسش افراد را قادر می‌سازد عمیق‌تر فکر کنند و اغلب آن‌ها را به مسیری هدایت می‌کند که ممکن است قبلاً راجع به آن فکر نکرده بودند.
سوال سوم: چالش واقعی در اینجا برای شما چیست؟
سوال سوم “چالش واقعی در اینجا برای شما چیست؟” هدف این پرسش، شناسایی موضوع اصلی در پس‌زمینه‌ی نگرانی یا ناامیدی ابراز شده است. گاهی اوقات افراد در بیان آن مشکل دارند، بنابراین شنیدن آن از زبان شخص دیگری می تواند وضوح و جهت را به ارمغان بیاورد.
سوال چهارم: چه می خواهید؟
سوال چهارم به چگونگی دستیابی به تغییر می پردازد. “چه می خواهید؟” باعث می شود شرکت کنندگان به جای مشکلات به راه حل‌ها فکر کنند. تمرکز توجه بر نتایج، به جای تمرکز بر مسائل.
سوال پنجم: چگونه می توانم کمک کنم؟
نوبت به سوال پنجم می‌رسد. “چگونه می توانم کمک کنم؟” پشتیبانی را ارائه می دهد و در عین حال به افراد درگیر قدرت می بخشد. همچنین تمایل مربی را برای یافتن راه حلی با هم نشان می دهد.
سوال ششم: اگر به این بله می گویید، به چه چیزی نه می گویید؟
ششم، “اگر به این بله می گویید، به چه چیزی نه می گویید؟” مربیان وقتی با گزینه‌ها یا اولویت‌های زیادی روبرو می‌شوند که برای جلب توجه رقابت می‌کنند، از این استفاده می‌کنند. تصمیم‌گیری بر اساس ارزش‌ها، اهداف را محدود می‌کند و در نتیجه خستگی تصمیم را کاهش می دهد.
سوال هفتم: چه چیزی برای شما مفیدتر بود؟
در نهایت سوال ۷ وجود دارد: “چه چیزی برای شما مفیدتر بود” که فرصت بازخورد بدون تحت فشار قرار دادن کسی را فراهم می‌کند. در عین حال به مربیان اجازه می دهد مناطقی را که ممکن است نیاز به بهبود داشته باشند شناسایی کنند.
استنیر در سراسر کتاب راه و رسم مربیگری تأکید می کند که کوچینگ خوب به معنای ارائه‌ی همه پاسخ ها نیست، بلکه پرسیدن سؤالات مؤثری است که به افراد کمک می‌کند راه حل‌های خود را پیدا کنند. او همچنین بر اهمیت گوش دادن فعالانه، بدون قضاوت و همدلی تاکید می کند.
این کتاب نکات عملی را برای مربیگری در موقعیت‌های مختلف مانند جلسات انفرادی یا جلسات تیمی ارائه می‌کند. این کتاب مربیان را تشویق می کند که در ارتباطات خود مختصر و واضح باشند و در عین حال حمایت کننده و تشویق کننده باشند.
یکی از نکات کلیدی عادت مربیگری این است که کوچینگ باید به عنوان یک فرآیند مداوم و نه یک رویداد یکباره مورد بررسی قرار گیرد. مربیان باید در جهت ایجاد روابط قوی با کسانی که مربیگری می‌کنند، از طریق شناخت آن‌ها در سطح شخصی و جستجوی فرصت‌هایی برای رشد با هم در طول زمان تلاش کنند.
یکی دیگر از درس‌های ارزشمند این کتاب، تشخیص این است که گاهی اوقات کمتر، بیشتر است. نویسنده توصیه می‌کند در ابتدا بر روی تسلط بر ۱-۲ سؤال تمرکز کنید و سپس سؤالات بیشتری را به کارنامه خود اضافه کنید.
در پایان، “راه و رسم مربیگری” توصیه های عملی را برای هر کسی که به دنبال بهبود مهارت‌های مربیگری خود است، صرف نظر از سطح تجربه ارائه می دهد. هفت سوال ضروری ابزارهایی با کاربرد آسان هستند که می‌توانند به رهبران کمک کنند تا ارتباطات قوی‌تری را در تیم‌ها ایجاد کنند و در عین حال از طریق توسعه و توانمندسازی توانایی‌های حل مسئله افراد، باعث بهبود عملکرد می‌شوند. با پیروی از این دستورالعمل‌های ارائه‌شده در صفحات آن، کسب‌وکارها متوجه می‌شوند که مکالمات سازنده‌ای را انجام می‌دهند که منجر به همکاری بیشتر و همسویی با اهداف می‌شود که در نهایت موفقیت کلی کسب‌وکار را به همراه دارد.